Na miejscu zbrodni przestępcy pozostawiają po sobie wiele śladów, które są nie do końca widoczne gołym okiem. Policja dysponuje jednak odpowiednimi technikami zbierania śladów kryminalistycznych. W trakcie ich zabezpieczania konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności. Obecnie coraz większe możliwości gromadzenia śladów w miejscach zbrodni kreują nowoczesne narzędzia, do których zaliczane są skanery 3D. Jak je wykorzystać w praktyce?
Ślady traseologiczne
Na miejscu zbrodni technicy kryminalistyczni skrupulatnie przeszukują teren metr po metrze, centymetr po centymetrze, aby nie przeoczyć nawet najmniejszego włoska czy nitki, które mogłyby naprowadzić śledczych na trop przestępcy. Jedną z technik, jakimi się posługują, jest traseologia. To technika śledcza pozwalająca na ustalenie osoby, pojazdu lub zwierzęcia na podstawie śladów przemieszczania się, jakie pozostawione zostały na miejscu zdarzenia. Między innymi chodzi tu o odciski butów sprawców przestępstw czy ślady kół pojazdów.
Odzyskanie jednak dokładnego odcisku obuwia z ziemi czy ze śniegu w tradycyjnej technologii wymaga użycia podgrzanej siarki, a ta wylana na podłoże błyskawicznie krystalizuje się i twardnieje. Tak powstaje stały odlew. Niemniej przy niestabilnym podłożu można w ten sposób niestety uszkodzić kształt śladu.
Znacznie lepszą techniką zabezpieczania śladów traseologicznych jest wykorzystanie skanerów 3D, które pozwalają na zarchiwizowanie w postaci modelu 3D (zdigitalizowanego) odcisku i jego unikalnych właściwości. Byłoby to znacznie utrudnione, a czasem po prostu niemożliwe przy zastosowaniu konwencjonalnych metod kryminalistycznych.
Jak skanuje się odciski śladów?
Jeden odcisk buta pozostawiony na miejscu zbrodni może w efekcie stać się ważnym śladem dla śledczych przy ustalaniu świadków i sprawców przestępstw. Najpierw jednak trzeba dokonać zabezpieczania takich śladów. Do przeprowadzenia operacji stosowane są skanery 3D, które mają bardzo wysoką dokładność pomiarową. Wykorzystują one w swoim działaniu laser lub światło LED, a starsze skanery 3D bazowały także na świetle białym, ale cechowało się ono nawet o 30 proc. mniejszą dokładnością.
Kruchość obiektu skanowania, jakim jest odcisk buta np. na śniegu, powoduje, że nie ma fizycznej możliwości przeniesienia fragmentu śniegu bez zniszczenia odciśniętej w nim podeszwy. Dlatego wykorzystuje się pojedyncze pomiary bezdotykowe, które pozwalają pozyskać w efekcie kompleksowy model 3D śladów. Głowica skanera 3D wyświetla proste prążki na obiekcie, które zakrzywiają się w momencie dotarcia do skanowanego kształtu. Odczytywane są one przez detektor zainstalowany w głowicy urządzenia skanującego. Po dokonaniu zaznaczenia, wszystkie wyniki pomiaru tworzą chmurę punktów, zawierające współrzędne pomiarowe X, Y i Z. Daje to możliwość odwzorowania odcisku buta w postaci modelu z dużą szczegółowością.
Obróbka skanu w programie komputerowym
Kiedy etap skanowania odcisku zostaje zakończony, tj. obiekt przeniesiony jest jako model 3D do pamięci komputera, operator skanera rozpoczyna pracę nad samym modelem. Może edytować chmurę punktów i usunąć tzw. szumy, czyli niepotrzebne części skanów 3D lub zakłóceń wywołanych przez zewnętrzne źródła światła. To ułatwia finalną analizę odcisku przez śledczych.
Efektem pracy operatora oprogramowania do modelowania 3D jest siatka trójkątów. Im jest ich więcej, tym lepiej odzwierciedla ona pełną geometrię zeskanowanej powierzchni. Na jej podstawie śledczy mogą podjąć się porównania pomiędzy skanem 3D śladu a stworzonym w oprogramowaniu komputerowym modelem podeszwy.
Efektem badania jest kolorowa mapa odchyłek, która bardzo dokładnie demonstrują różnice, pozwalając też wykonać pełną analizę 2D na wybranym przekroju. Im większa dokładność mapy, tym lepiej, ponieważ skan może odzwierciedlać wówczas nawet charakterystyczne dla danej podeszwy nacięcia czy delikatne zadrapania powstałe przy chodzeniu.
